Opinie

Het was een prachttoernooi, de KPN NK afstanden in Heerenveen. Thialf zat drie dagen lang bomvol. Er was volop sensatie. Vreugde en verdriet vochten om de aandacht. Het was pure reclame voor het schaatsen. Er waren erkende kampioenen als Thomas Krol, Esmée Visser, Patrick Roest en Jorrit Bergsma. Maar we zagen ook de spectaculaire opkomst van Jutta Leerdam. Ook kregen de fans mee dat Sven Kramer, Ireen Wüst en Jorien ter Mors (allen dertigers) het steeds moeilijker krijgen. De nieuwe generatie slaat keihard op de deur.

Over een kleine acht maanden gaan de Olympische Spelen van start. De koorts loopt alweer behoorlijk op. Hoe klein de kansen op deelname in Tokio ook zijn, iedereen die ook maar een sprankje hoop heeft, zet alles op alles om dat doel te behalen. Ik heb enorm veel respect voor al die sporters die het proberen maar die in hun hart ook wel weten dat hun kansen gering zijn.

Een van de grootste mysteries in de sportwereld is het fenomeen ‘coach’. Het zijn meestal mannen, soms vrouwen, die hun pupillen bijstaan tijdens de wedstrijden. Trainers hebben een ander uitgangspunt: zij proberen hun pupillen beter te maken met alle middelen die voorhanden zijn. Het probleem is dat veel trainers zich ook coach voelen en andersom.

De Oranjeploeg reisde met hoge verwachtingen af naar de WK atletiek. In het begin was er meteen al sprake van een hoogtepunt: Sifan Hassan won op superieure wijze goud op de 10 kilometer. Dafne Schippers, met ‘een goed gevoel’ afgereisd naar Doha, moest vlak voor de finale 100 meter afhaken vanwege een liesblessure. Ook de 200 meter, waarop ze titelverdedigster was, moest ze laten schieten.

Vorige week was ik een paar dagen in Zuid-Limburg. Genieten van wat men daar ‘het goede caféleven’ noemt. Bijpraten met enkele oude sportvrienden. Aan de staftafel ging het maar over één sportman: Tom Dumoulin. En het onderwerp was vooral (en tot mijn verbazing nog steeds!) zijn overgang van Sunweb, waar hij nog tot 2021 onder contract stond, naar Jumbo-Visma.

Het zal dezer dagen geen vrolijke bedoening zijn op de burelen van de KNZB. De zwembond zit met een stevige kater. De wereldkampioenschappen in Zuid-Korea waren een debacle. De ploeg onder aanvoering van bondscoach Marcel Wouda kwam met maar één medaille thuis. Ranomi Kromowidjojo, wie anders, won zilver op de 50 meter vlinderslag.

Het is aan veel sportliefhebbers waarschijnlijk voorbij gegaan, maar afgelopen weken werden in Minsk de Europese Spelen gehouden. Dat mogen we wel een drama noemen, want in de vaderlandse sportwereld kreeg dit veel te weinig aandacht. De vraag is: wordt dat in de toekomst beter?

Ik kan me nog wel eens kwaad maken over onrecht in de sport. Ik vond het als jonkie al schandalig als mijn twee favoriete clubs (dat kon toen nog) Feyenoord en Ajax werden benadeeld door de scheidsrechter. Met de VAR is dat nagenoeg voorbij, wel een beetje jammer trouwens…

Twee jaar geleden organiseerde NOC*NSF voor het eerst de Sportconventie. Herbert Wolff (Head of International Affairs NOC*NSF) interviewde er de ervaren internationale sportbestuurder Jan Fransoo (voorzitter International Korfball Federation en lid Executive Committee International World Games Association). Op de vraag wat hij nu in het buitenland als belangrijkste succesfactor van Nederland uitdroeg gaf Fransoo als antwoord: "Dat is het unieke verenigingsmodel van Nederland, waardoor de sportdeelname zeer hoog is."

Mijn jeugd speelde zich af in Roelofarendsveen. Ons huis was letterlijk een steenworp verwijderd van het Braassemermeer. Daarin konden we zwemmen, zeilen, kanoën, roeien en ons op mooie zomerse dagen verlekkeren aan de aanblik van de fraai geboetseerde waterskimeisjes.

Aanstaande vrijdag, 5 april, is het beroemdste sportprogramma van ons land jarig. NOS Studio Sport (inclusief de voorgangers Sport In Beeld en NTS Sport) wordt 60. Hoewel de pensioengerechtigde leeftijd eraan komt, is het einde van dit ‘instituut’ nog lang niet in zicht. De waardering van het publiek blijft onverminderd hoog.

De Nederlandse Sportraad kwam gisteren met een advies voor sportevenementen in Nederland. Het voornaamste advies aan minister Bruins is om samen met het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) een Nationale Sportevenementenagenda op te stellen en samenwerking, kennisontwikkeling en kennisdeling tussen de partners van deze agenda te stimuleren. Bij meer samenwerking zijn sportevenementen zeker gebaat; je kunt je afvragen of een ingewikkelde samenwerking op departementsniveau de hoogste prioriteit zou moeten krijgen.

De degradatiecliché-bingo is weer begonnen. Henry Schut kondigde vrijdagavond de samenvatting van de wedstrijd tussen Fortuna Sittard en FC Emmen aan: "Nog negen wedstrijden te gaan voor beide ploegen en dat worden, om in degradatiejargon te spreken, allemaal finales."

Alles is nu voor het laatst. Z’n laatste klassieker heeft hij al achter de rug. Zondag speelde hij voor de laatste keer in Arnhem, tegen Vitesse. Over twee maanden, op 12 mei, speelt hij zijn laatste competitieduel voor Feyenoord, thuis tegen ADO Den Haag. Voor de laatste keer door die spelerstunnel. Z’n laatste kilometers over het heilige gras van de Kuip. Hopelijk nog een laatste goal. Dan kunnen 51.117 toeschouwers nog een laatste keer om hem juichen.

Het afgelopen weekend stond in het teken van meerdere wereldkampioenschappen. Er werd heel wat goud vergaard. Vooral in het baanwielrennen (6), maar tevens in de indooratletiek (1, Nadine Visser) en het schaatsen (1, Patrick Roest). Enkele dagen later verbleekten deze prestaties. Het ging alleen nog maar over Real Madrid–Ajax en de Nederlandse locatie van een F1 Grand Prix. Wordt het Zandvoort, Assen of grijpen beiden ernaast?