Opinie

Daar waar de decembermaand gebruikt wordt om terug te blikken op het voorbije jaar, en stil te staan bij de hoogte- en dieptepunten die we hebben beleefd om ze in perspectief te plaatsen. Zo staat in januari het vizier op vooruitkijken, met een kritisch optimistische blik vooruitzien naar wat gaat komen, omdat we elk jaar weer de kans krijgen om vanaf 1 januari met een schone lei te beginnen om weer het beste uit onszelf te halen.

Het is december, meestal een moment om met veel genoegen terug te kijken op alle sportieve hoogtepunten die een jaar gekend heeft. Het moment om de sportmannen, sportvrouwen, de sportploegen en aanstormende talenten te huldigen voor de fantastische prestaties die ze het afgelopen jaar geleverd hebben. Prestaties waar ze hun clubs, hun steden en vooral heel Nederland van hebben laten genieten. Hoe anders is dat dit jaar.

Kon ik de vorige keer nog starten met het mooie nieuws dat per 1 juli de sport weer open ging en per 1 september de competities weer startten. Inmiddels heeft oktober ons geleerd dat het virus een ‘geslaagde’ come-back heeft gemaakt. En dat heeft onvermijdelijk geleid tot het weer sluiten van kantines en het stopzetten van competities. Een grote slag voor alle verenigingen in Nederland, die het allemaal goed voor elkaar hadden en op een veilige manier sport verzorgden voor velen.

"Corona is een aanslag op ons, onze samenleving en onze economie." Dat staat in het voorwoord van de Miljoenennota 2020 die vandaag wordt gepresenteerd. Die aanslag geldt ook voor het Nationaal Beweegtekort dat we al hadden. Want ondanks dat de sportsector de poorten weer heeft geopend en iedereen het heeft over het belang van een gezonde leefstijl, laat de coronacrisis nog altijd een vervelende erfenis achter. Een derde van de Nederlanders geeft half augustus nog altijd aan (veel) minder te zijn gaan bewegen dan voorheen. Omdat het er niet na uitziet dat het virus op korte termijn zal verdwijnen, is het belangrijk om te leren hoe beschikbare tijd, geld en sociale contacten samenhangen met ons sport- en beweeggedrag.

Vanaf 1 juli kan iedereen zijn sport weer beoefenen. Alle (sport)verenigingen hebben zich daarbij van hun goede en creatieve kant laten zien. Looproutes, handgel, corona-verantwoordelijken, alles is in het werk gesteld om sporters weer op een veilige manier in actie te krijgen. Het is mooi om te zien dat de levendigheid zich weer meester maakt van de sportaccommodaties. De vrolijke gezichten van de sporters, de gretigheid om weer elke training beter te worden, iedereen die zich in het zweet werkt om het beste uit zichzelf te halen. Ik word er vrolijk van.

In mei schreef Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie en lid van de Nederlandse Sportraad, dat nu het moment is om van een actieve leefstijl een absolute topprioriteit te maken. Hoewel in Nederland, net als in andere landen, de noodzakelijke samenwerking om bewegingsarmoede te bestrijden nog niet tot stand is gekomen, ziet hij nu dat COVID-19 een nieuwe beweging op gang heeft gebracht ten gunste van de volksgezondheid.

Van alle goede dingen heeft de georganiseerde sport net iets te veel, stelt concept- en organisatie ontwikkelaar Gea Groenendijk. In een opinie buigt ze zich over de vraag hoe het toch komt dat misstanden in de georganiseerde sport zo lang verborgen blijven.

Wat een mooi verzoek om periodiek een column te mogen schrijven over de (georganiseerde) sport in Nederland. Het lijkt me goed om te starten met wat mijn drijfveren zijn en hoe je een eerste jaar als voorzitter van de sportkoepel NOC*NSF door komt.

Ik hou van Joop Alberda, de man die 'ons' in 1996 olympisch volleybalgoud bezorgde. Hij is inventief, kan in de sport bij Jan en alleman aan de slag als (technisch) directeur. Niet altijd met succes (zwemmen), maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ik hou ook van Erik Scherder, de neuropsycholoog die ons – met een opkontje van De Wereld Draait Door – enthousiast maakte voor van alles en nog wat. Maar wat werd ik deze week moe van beide mannen.

Als er ooit een reden is geweest om van sport en bewegen een topprioriteit te maken dan is het nu wel. In een column schrijft Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie en lid van de Nederlandse Sportraad, dat door het COVID-19-virus het bevorderen van en actieve leefstijl extra noodzakelijk is geworden.

Het is nog geen belangrijk item, maar dat kan het wel worden. Want het is toch op zijn minst opmerkelijk dat twee voormalige directeuren van de NOS aan de macht zijn dan wel komen bij twee van de belangrijkste sportinstituten van ons land. Gerard Dielessen is algemeen directeur van NOC*NSF. Jan de Jong treedt op 1 juni aan als interim-directeur van de Eredivisie CV.