Opinie

Alles is nu voor het laatst. Z’n laatste klassieker heeft hij al achter de rug. Zondag speelde hij voor de laatste keer in Arnhem, tegen Vitesse. Over twee maanden, op 12 mei, speelt hij zijn laatste competitieduel voor Feyenoord, thuis tegen ADO Den Haag. Voor de laatste keer door die spelerstunnel. Z’n laatste kilometers over het heilige gras van de Kuip. Hopelijk nog een laatste goal. Dan kunnen 51.117 toeschouwers nog een laatste keer om hem juichen.

Het afgelopen weekend stond in het teken van meerdere wereldkampioenschappen. Er werd heel wat goud vergaard. Vooral in het baanwielrennen (6), maar tevens in de indooratletiek (1, Nadine Visser) en het schaatsen (1, Patrick Roest). Enkele dagen later verbleekten deze prestaties. Het ging alleen nog maar over Real Madrid–Ajax en de Nederlandse locatie van een F1 Grand Prix. Wordt het Zandvoort, Assen of grijpen beiden ernaast?

Christiano Ronaldo vind ik een onuitstaanbare narcist, maar ik haat hem niet. Lothar Matthäus, die haatte ik vroeger wel. En veel erger nog haatte ik Luís Figo. Maar nooit, in de 45 jaar dat ik voetbal kijk, was er een speler die ik vuriger haatte dan Sergio Ramos.

"Ga jezelf wassen, zwarte lul." Johan Derksen zag weinig kwaad in die opmerking. "Als je het zo voorleest, klinkt het heel hard. Maar als het in een humoristische sfeer gezegd wordt, staat het in een heel andere context hoor."

Scoren in de laatste minuut geldt inmiddels als een kwaliteit van PSV. Zaterdagavond flikten ze het weer tegen Heerenveen. Nadat PSV de aansluitingstreffer (2-1) had gescoord, trok Heerenveen de wedstrijd volledig naar zich toe. Tegen beter weten in zat ik te wachten op de 3-1 van Heerenveen toen PSV de gelijkmaker scoorde.

Kristoffer Peterson was weer terug in de basis bij Heracles. De coach had hem een wedstrijd aan de kant gehouden om weer vrij in het hoofd te worden. "Maar iedereen is vrij in het hoofd in de eerste helft bij Heracles", merkte commentator Leo Driessen op. Daar zag het inderdaad wel naar uit. Bij Ajax leken alle hoofden daarentegen bezet. Volkomen in beslag genomen door het een of ander. Maar wat dan toch?

Wie, zoals ik, een grote fan is van de racketsporten heeft het moeilijk. Op alle fronten schrijven badminton, squash, tafeltennis en tennis rode cijfers. Wat voor toekomst hebben ze?

De wedstrijd Excelsior – Feyenoord gisteren op de vroege zondagmiddag was een duel uit de jaren zeventig. Feyenoord speelde in het klassieke shirt maar ook in witte broekjes die daar niet bij pasten. Dat moest natuurlijk voor de zwartwitkijkers. Bij Fox Sports vergaten ze bij aanvang van de wedstrijd helaas onder in beeld te vermelden: Feyenoord speelt van links naar rechts. Volgende keer op letten jongens!

"Het was een hele moeilijke beslissing", zei Giovanni van Bronckhorst, "want Feyenoord zit in mijn hart." Zijn gevoel vertelde Giovanni dat het tijd was om te vertrekken. "En in mijn carrière heb ik altijd mijn gevoel gevolgd. Het is goed zo."

De neutrale toeschouwer, wie is dat eigenlijk? Ik ben het niet hoor. Mij lukt het nooit om een hele voetbalwedstrijd te kijken zonder partijdig te zijn. Als een wedstrijd dermate saai is dat het me echt niet dondert wie er wint, gaat de tv uit. En als de wedstrijd mij wel aangrijpt, kies ik al snel een kant.

Het wemelt er van de muurbloempjes, op de wintertransfermarkt. Spelers die bij hun club in onbruik zijn geraakt, vergeten talenten en gevallen sterren. De koopjesjager met een gelukkige hand van kiezen kan een mooie slag slaan. Misschien deed Besiktas wel hele goede zaken. Voor slechts 3,5 ton kocht de club Nicolas Isimat-Mirin van PSV en die zou in Istanbul best nog eens kunnen opleven. In 2015 moest PSV nog 2,5 miljoen voor hem dokken.

"Heb jij verstand van voetbal dan?" vroeg een kennis laatst toen ik vertelde dat ik deze columns schrijf. Dat wekte kennelijk verbazing. Zelf had hij wel degelijk verstand van voetbal, begreep ik, want hij traint tweemaal per week de D-jeugd van de dorpsclub.

Als de Kerstdagen en Oudjaar eindelijk voorbij zijn, is het eerste wat wij doen: wandelen. Het is voor ons de beste remedie tegen de dufheid, ontstaan als gevolg van te weinig beweging. En dan een gezond etentje, met hooguit één glas wijn (“want ik wil in 2019 gezonder gaan leven”). We sluiten de avond af met onze jaarlijkse guilty pleasure: de finale van het WK darts in Londen. Twee Michaels tegenover elkaar: Van Gerwen (29) en Smith (28). Aantal tv-kijkers bij RTL7: 1.543.000.

Nog steeds zenden die slaapkoppen van ING dezelfde commercial uit: 'Hup, samen naar buiten nu, niet opgeven, lekker voetballen.' Niet slecht gedaan hoor, dat spotje, maar wel al geruime tijd achterhaald. Ze zitten daar nog steeds in een voetbalcrisis die de rest van het land al weer lang en breed te boven is. 'We hebben twee eindtoernooien gemist, het is crisis zeggen ze. Er deugt zogenaamd niets meer van.' Hallo ING, wakker worden! Alles deugt weer hoor.

Wie zijn er eigenlijk aan zet als het gaat om het vergroten van de sportparticipatie in ons land? De sportverenigingen, met hun unieke maatschappelijke functie en mogelijkheden? Of de gemeenten, die het totaal aan alle sportmogelijkheden overzien, dus ook de ongeorganiseerde sport?