Evenementen werden afgelast, uitgesteld, competities en wedstrijden stopgezet, kantines drooggelegd en in de kleedkamers stroomt er al maanden geen water meer. Sport staat, net als heel Nederland, in de overlevingsstand. In een stand om met elkaar de schouders - op anderhalve meter – eronder te zetten en te zorgen dat we met z’n allen dit virus eronder krijgen.

Supertrots

Als ik dan terug kijk op 2020 dan zie ik vooral veerkracht. Veerkracht bij al die vrijwilligers op de verenigingen om er het beste van te maken binnen de geldende regels. Veerkracht bij alle sportbonden, sportieve organisaties en NOC*NSF om wanneer het weer opportuun was, de protocollen op te stellen om zo snel mogelijk weer aan de slag te kunnen. Geen normale stress van toernooien, evenementen en reguliere wedstrijden, maar stress om mensen op afstand te houden, en zorg om het allemaal veilig te laten verlopen. En veerkracht om het ook financieel op orde te houden. Geen sinecure met wegvallende kantine-opbrengsten, opbrengsten van publiek en evenementen. Gelukkig wel (enigszins) gesteund door de compensatie op de accommodatiekosten en andere regelingen. Op die veerkracht ben ik supertrots, want alleen daardoor zal de krachtige infrastructuur die we hebben staan in Nederland zich uiteindelijk weer oprichten om alle Nederlanders van dienst te zijn.

Nu is het nog lastig. De jeugd mag op haar eigen club nog steeds volledig trainen, maar dan wel buiten. Dat geeft in ieder geval levendigheid op de clubs. De afname gedurende de zomer van circa 600.000 kinderen die wekelijks aan sport deden, was zeer zorgwekkend. Gelukkig is dit in de afgelopen maanden weer goed aangetrokken. Voor de senioren (ouder van 18 jaar) is het nog behoorlijk afzien. Sporten in groepjes van 4 was, zeker voor de teamsporten, al vrijwel niet te doen, in tweetallen is dat nog minder aantrekkelijk. Ik vind het fantastisch om te zien hoe trainers het toch opvangen en al hun creativiteit inzetten om trainingen te bedenken. Ik gun hen dat dit echt iets was van 2020 en het prille begin van 2021 en dat het verderop in volgend jaar weer anders kan. Cijfers laten ons zien dat er 35% (toch snel al meer dan een 1 miljoen mensen) minder wordt sport dan voorheen. De consequenties voor de gezondheid laten zich denk ik raden. Ik weet in ieder geval dat alle sportclubs ook nu voor hen klaar staan om wekelijks activiteiten aan te bieden.

Vitaliteit

En daarmee is ook gelijk duidelijk wat sport en bewegen ons brengt in de samenleving. Het brengt in één woord VITALITEIT! En deze vitaliteit vertaalt zich in gezondheid, weerbaarheid, verbinding en vooral plezier. Plezier om dingen samen te doen, plezier om samen sport en bewegen te beleven en plezier om samen een klus te klaren, waar je hard voor getraind hebt. En vitaliteit is nu het belangrijkste wat we nodig hebben. Dat heeft dit jaar ons wel geleerd. Vitaliteit geeft ons ook het vermogen om wanneer het tegenzit niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar om te kijken welke mogelijkheden er nog wel zijn. Die vervolgens beet te pakken en er nog steeds iets moois van te maken. En daarmee zijn de topprestaties van dit jaar nog steeds meer dan prijzenswaardig, kent elke club zijn eigen fantastische initiatieven en zijn eigen persoonlijke overwinningen. En eigenlijk zijn die stuk voor stuk een 'gouden plak' waard.

En ja, we hebben geen sportverkiezingen dit jaar. Maar volgens mij was het ook niet te doen geweest om te kiezen. Want dit jaar verdienen alle 24.000 sportverenigingen de prijs van de veerkracht! Veerkracht om Nederland vitaal te houden, veerkracht om elke Nederlander elke dag plezier in sporten en bewegen te laten beleven. De veerkracht om met goede moed naar 2021 te gaan en daar ben ik ze allemaal zeer dankbaar voor!