De dominantie van het CAS beperkt?
Het Hof gaat uitgebreider in op de voorwaarde dat de macht van de sportbond op doeltreffende wijze getoetst moet kunnen worden. In de sportwereld zijn bijna alle sporters, verenigingen en sportbonden gebonden aan een arbitrageclausule. Bij onderlinge geschillen kunnen zij dus niet naar de normale rechter stappen, maar moeten zij naar het Court of Arbitration for Sport in Zwitserland. Een panel van arbiters met verstand van sportrecht beslist dan over het geschil. Een einduitspraak bij het CAS kan vervolgens alleen nog, op beperkte gronden, worden aangevochten bij het Zwitserse federale hooggerechtshof. Het gaat dan bijvoorbeeld om het feit dat een van de partijen niet gehoord is in de procedure.
Externe competities en sporters die daar aan mee willen doen, konden onder de regels van de ISU naar het CAS stappen als zij het niet eens waren met een beslissing van de schaatsfederatie. Het Hof erkent dat het mogelijk is dat individuen zichzelf vrijwillig onderwerpen aan arbitrage en dat het om efficiëntiereden goed mogelijk is dat deze uitspraken beperkt getoetst kunnen worden door nationale rechters. Omdat het Europese mededingingsrecht directe en fundamentele rechten schept voor individuen, moeten deze rechten wel in die procedure gewaarborgd worden. Zwitserland is echter geen lid is van de EU en het Zwitserse hooggerechtshof hoeft dus niet te kijken naar Europees mededingingsrecht. Als een sporter of externe competitie dus een besluit van de ISU aanvecht dan wordt dit nooit aan Europees mededingingsrecht getoetst. Het Hof oordeelt dat er zodoende dus geen sprake is van een doeltreffende toetsing van de macht van het ISU.
Betekent dit dus het einde van het CAS? Nee, dat zeker niet. Het CAS behandelt voornamelijk dopingzaken en contractuele geschillen en daar spelen mededingingsrechtelijke aspecten meestal geen rol. Wel kan het betekenen dat besluiten van sportbonden bij een nationale rechter kunnen worden neergelegd als deze worden aangevochten op basis van Europees mededingingsrecht. Die rechter kan dan de arbitrageclausule aan de kant schuiven, omdat de toetsing bij het CAS de rechten van het Europese mededingingsrecht niet waarborgt. Als het CAS haar dominantie in sportrechtszaken ook op dit gebied wil behouden, dan zal het moeten verhuizen naar een EU-lidstaat, waar de rechter de arbitrale uitspraak wel kan toetsen aan Europees mededingingsrecht.
Foto: Michele Morrone / Shutterstock.com
