Door Ted van der Meer

Het afgelopen weekend stond in het teken van meerdere wereldkampioenschappen. Er werd heel wat goud vergaard. Vooral in het baanwielrennen (6), maar tevens in de indooratletiek (1, Nadine Visser) en het schaatsen (1, Patrick Roest). Enkele dagen later verbleekten deze prestaties. Het ging alleen nog maar over Real Madrid–Ajax en de Nederlandse locatie van een F1 Grand Prix. Wordt het Zandvoort, Assen of grijpen beiden ernaast?

Wie, zoals ik, een grote fan is van de racketsporten heeft het moeilijk. Op alle fronten schrijven badminton, squash, tafeltennis en tennis rode cijfers. Wat voor toekomst hebben ze?

Als de Kerstdagen en Oudjaar eindelijk voorbij zijn, is het eerste wat wij doen: wandelen. Het is voor ons de beste remedie tegen de dufheid, ontstaan als gevolg van te weinig beweging. En dan een gezond etentje, met hooguit één glas wijn (“want ik wil in 2019 gezonder gaan leven”). We sluiten de avond af met onze jaarlijkse guilty pleasure: de finale van het WK darts in Londen. Twee Michaels tegenover elkaar: Van Gerwen (29) en Smith (28). Aantal tv-kijkers bij RTL7: 1.543.000.

Op 30 november 2018 kwam de Volkskrant met sensationeel nieuws. De kop luidde: 'Het mysterie van dopingkoffertje ontrafeld' en de subtitel: 'Hoe de urinestalen van Yvonne van Gennip en Ria Visser verdwenen'.

Het heeft heel wat voeten in aarde gehad, maar Pieter van den Hoogenband heeft zijn droombaan: chef de mission tijdens de Olympische Spelen van 2020 in Tokio. Maar voordat het zover was, werd er een ruwe, onvoorspelbare route afgelegd. Er werd onderhandeld, gemanipuleerd, er waren boze stemmen binnen sportkoepel NOC*NSF maar uiteindelijk was er witte rook, met nog wel een nabrander op dinsdag 20 november.

Na een saaie Ajax – Feyenoord in de Johan Cruijff Arena en een zouteloze Formule 1-race in Mexico met Max Verstappen van het begin tot het einde aan de leiding, draaide ik de knop om. Mijn oorspronkelijke onderwerp heb ik ‘geparkeerd’. Ik wil het over radio hebben, het medium dat je prima informeert, maar dat tegelijkertijd de fantasie ruim baan geeft.

In de 70’er jaren van de vorige eeuw werd in de tenniswereld de tiebreak ingevoerd. De meeste toppers waren tegen. Een decennium later was iedereen eraan gewend en was er geen vuiltje meer aan de lucht. Een aantal jaren geleden zag de supertiebreak het levenslicht. Dit fenomeen vervangt de derde set, meestal in het dubbelspel. Koppels spelen tot de 10, maar wel met een verschil van twee punten. Ook hier was aanvankelijk sprake van een ‘kramp’, maar inmiddels vindt bijna iedereen het prima. Ik voorspel dat ook de enkelspelers er op enig moment aan moeten geloven.

Je heet Naomi Osaka en je wint je allereerste Grand Slam. Dat hoort voor opwinding, vrolijkheid en ultieme sportieve bevrediging te zorgen. Zo ging het zaterdagmiddag dus niet in New York. Naomi’s tranen waren niet van geluk, maar van verbijstering en onbegrip. Dit had alles te maken met het onsportieve gedrag van Serena Williams, die als ‘zekere’ winnares werd gedegradeerd tot een matige runner-up. De 36-jarige Amerikaanse diva verpestte het feestje van haar jeugdige tegenstandster volledig. De eindstrijd werd een drama in vier delen.

Een paar dagen lang leek Nederland stil te staan. Miljoenen mensen waren in de ban van Maarten van der Weijden. De oud-olympisch kampioen ging het ‘onmogelijke’ doen: de Elfstedentocht zwemmen (200 km) met als bedoeling geld op te halen voor het KWF (kankerfonds). Diverse deskundigen hadden zo hun twijfels. Het was ongezond en onmogelijk. Met dat laatste hadden ze in ieder geval gelijk. Maar ongezond? Daar wordt verschillend over gedacht.