Zondag is de finale van het WK Handbal voor vrouwen in Ahoy Rotterdam. Het WK handbal werd in 1960 ook al eens in Nederland georganiseerd, maar dan op voetbalvelden. Dit toernooi is compleet vergeten.
Het handbal is begonnen als een buitensport op voetbalvelden. Twee teams met ieder elf spelers betraden dan het veld en probeerden de bal zo vaak mogelijk in het doel van de tegenstander te krijgen. Net als voetbal dus, maar de bal mocht niet met de voeten worden verplaatst.
Er zijn zelfs wereldkampioenschappen geweest. De eerste editie voor de mannen was in 1938 in nazi-Duitsland, waar Nederland ook aan meedeed. De gastheren wonnen de finale tegen Zwitserland met 23-0. In 1966 werd dit toernooi voor de laatste keer georganiseerd.
Voor de vrouwen is dit WK drie keer georganiseerd: in 1949, 1956 en 1960. De laatste editie was van 12 tot en met 19 juni in Nederland, waarvoor het nationale team zich als gastland automatisch had geplaatst - de eerste en enige keer.
Er waren zes deelnemers, net voldoende om het toernooi te organiseren: Roemenië (de titelhouder), Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Polen en Denemarken. Het Duitse team was samengesteld met handbalsters uit West-Duitsland en de DDR. Het Deense team was opmerkelijk, omdat er in dat land helemaal geen veldcompetitie bestond met elf speelsters per team. Daar waren ze gewend aan zeventallen, maar toch schreef het land zich in.
Zo’n beetje elke wedstrijd werd in een andere stad gespeeld. De openingsceremonie was op het Philips Sportpark te Eindhoven. De andere speelplaatsen waren Amsterdam, Arnhem, Assen, Den Haag, Hengelo, Sittard en Utrecht. Dat was niet te doen voor de echte handballiefhebber, maar vlak voor aanvang van het toernooi werd bekend dat er verslagen op televisie zouden worden uitgezonden.
En dit waren de speelsters, die Nederland voor de eerste keer vertegenwoordigden op een WK handbal.
Doel: Gien van Maanen (Athleta, Utrecht)
Achter: Mien de Neef (Hygiea, Den Haag) en Jeanne Overbruggen (W.L.C., Eindhoven)
Midden: Marjolein Das (Hygiea, Den Haag), Willy Walraven (W.L.C., Eindhoven) en Ada Melse (Hellas, Den Haag)
Voor: lesje van der Velden (Athene, Den Haag), Nel van Hoof (W.L.C., Eindhoven), Henny de Jong (Hygiea, Den Haag) Tjits de Groot (Sparta, Groningen) en Ria Gäken (P.S.V., Eindhoven).
Reserves: Lidy Jansen (Athene, Den Haag) en Lidy Hoven (Actief, Paterswolde),
Van Maanen was één van de meest opmerkelijke figuren, omdat zij vier jaar eerder nog meedeed met het nationale vrouwenvoetbalelftal – ook als keepster. Zij vertegenwoordigde Nederland dus bij twéé verschillende sporten!
De verwachtingen vooraf waren hoog, omdat Nederland thuisvoordeel had. De eerste wedstrijd was op het terrein van ADO Den Haag en viel erg tegen. Van Duitsland verloor Oranje met 6-3, vooral omdat de speelsters stijf stonden van de zenuwen. Door een overwinning op Polen op het terrein van Elinkwijk in Utrecht werd toch de halve finale bereikt.
Daarin was Roemenië de tegenstander, de heersend wereldkampioen. In Hengelo werd met 9-4 verloren, wat niemand verraste. Dat Oostenrijk in de andere halve finale Duitsland uitschakelde, was dan weer wel opzienbarend. Zo ging de strijd om brons tussen Nederland en Duitsland, waar Roemenië en Oostenrijk zich opmaakten voor de finale.
Die twee wedstrijden werden gespeeld in Ajax-stadion De Meer. De legendarische voetbalkeeper Frans de Munck was er als bezoeker, die nog even een praatje maakte met collegakeeper Irina Nagy van het Roemeense handbalteam.
Voor de tweede keer op dat wereldkampioenschap verloren de Nederlandse vrouwen van Duitsland en eindigden daarmee naast het erepodium. Roemenië maakte volkomen gehakt van Oostenrijk: 10-2.
En daarmee is Roemenië inmiddels 65 jaar heersend wereldkampioen vrouwenhandbal op het veld, want daarna is dit toernooi nooit meer georganiseerd.
Fotobijschrift: De openingsceremonie van het WK Handbal voor vrouwen 1960 in Den Haag. Foto Anefo/ Nationaal Archief CC0
