Het is deze week precies honderd jaar geleden dat Cor du Buy werd geboren, de beste Nederlandse mannelijke tafeltennisser ooit. Voor Rugnummers is dat een goede reden om het over de komende parlementsverkiezingen te hebben.
De Kiesraad heeft vorige week een recordaantal van 89 partijnamen geregistreerd voor de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart. Naast de bekende partijen als VVD, CDA of de SP gaat het dan om de OndernemersPartij, de Republikeinen en OPA.
Er zit alleen geen Sportpartij bij, wat eerder wél enkele malen is gebeurd – zowel op nationaal als lokaal niveau. In 1958 bijvoorbeeld kon er op een sportpartij worden gestemd bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam met tafeltennisser Cor du Buy als lijsttrekker.
Du Buy werd op 8 januari 1921 geboren in Amsterdam. Zijn sportieve loopbaan begon bij voetbalclub A.F.C., waar ook een tafeltennistafel stond. "En dat leek me wel een leuk spel." Het was het begin van een langdurige en vooral indrukwekkende loopbaan van 1936 tot en met 1956, waarin hij negen nationale titels won. Dat hadden er nog veel meer kunnen zijn als Du Buy tijdens de oorlogsjaren niet had hoeven onderduiken.
Het Dagblad voor Amersfoort vatte deze loopbaan op 8 april 1960 kundig samen in één zin: "Zelden zal een sportcrack op zulk een staat van dienst kunnen bogen als onze oud-Nederlandse kampioen." Veertig jaar later werd er nog precies zo over gedacht, want aan het eind van de vorige eeuw werd Du Buy verkozen tot beste mannelijke tafeltennisser van de 20ste eeuw, met Bettine Vriesekoop als beste bij de vrouwen.
Na de beëindiging van zijn loopbaan als topsporter koos Du Buy een zeer onverwachte plek om opnieuw in het centrum van de belangstelling te staan. In 1958 schreef hij zich in de gemeente Amsterdam in als lijsttrekker van het Sociaal Verbond en Sportbelangen, een plaatselijke sportpartij, lijst 7.
Sport was het enige aandachtspunt, benadrukte partijsecretaris J. ten Brink, uit pure frustratie over de slechte infrastructuur van de stad in de naoorlogse jaren. Overal verrezen nieuwe huizen, wegen en fabrieken, maar voor sport en recreatie had de stad geen enkele aandacht. "We hebben geen winterwielerbaan, geen kunstijsbaan en er zijn te weinig sportzalen, renbanen en sportterreinen. Het Amsterdamse verenigingsleven komt in de verdrukking door de zalennood. Klaverjasclubs zijn louter aangewezen op cafés." Met een zetel in de gemeenteraad hoopte de nieuwe partij op een fundamentele koerswijziging.
Du Buy en zijn vrienden hadden dit goed aangevoeld, want met precies 10.438 stemmen werd hij verkozen. Uniek, want nog nooit eerder was er in ons land een vertegenwoordiger gekozen van een sportpartij in een politiek orgaan. De gewezen tafeltennisser was dan ook alleen maar in zijn hoofdonderwerp geïnteresseerd en bemoeide zich daarom alleen maar met de spaarzame debatten over sport. De rest van zijn tijd keek Du Buy wat voor zich uit, twee jaar lang totdat hij emigreerde naar Australië. Zijn zetel gaf hij door aan Ten Brink.
Ondanks zijn geringe inbreng had hij Du Buy in die twee jaar veel indruk gemaakt in de Amsterdamse politiek. "De meeste raadsleden betreuren het dat Cor du Buy deze week uit hun gezelschap gaat verdwijnen", schreef de Volkskrant in 1960 bij zijn vertrek. "Hij was een prettige, bescheiden collega die – zeker als het over sport ging – een deskundig woordje wist te spreken. Hij is een man met gevoel voor humor."
En er was ook resultaat geboekt, want Amsterdam besloot net in de jaren van Du Buy tot de aanleg van de Jaap Edenbaan, een prioriteit van het Sociaal Verbond en Sportbelangen. In 1961 was de opening van deze kunstijsbaan, mede met dank aan de beste tafeltennisser van de eeuw.
Du Buy is in 2011 overleden.
Foto: Herbert Behrens, Anefo / Nationaal Archief
