De Nederlandse volleybalheren proberen zich via het olympisch kwalificatietoernooi in Berlijn te kwalificeren voor de Spelen in Tokio. In 1996 wonnen de Lange Mannen van Oranje nog olympisch goud dankzij het zogenaamde Bankrasmodel.
De naam slaat op de plek waar de basis van het sportieve succes werd gelegd: de Bankrashal in Amstelveen. De hal ligt in de wijk Bankras, en die naam komt van het vroeger in Amstelveen gelegen Bankrasmeer. Dat meer heeft zijn naam vermoedelijk weer te danken aan Nicolaas Pancras, die in 1662 enkele honderden meters oostelijker het buiten Wester-Amstel liet aanleggen.
Meteen na de ingebruikname van de Bankrashal begin jaren ’70 gingen de Amstelveens volleybalclubs St. Martinus en het (toen nog) Amsterdamse AMJV er samen volleyballen. "De samenwerking krijgt vooral gestalte door op zaterdagmiddag samen in de nieuwe sporthal Bankras te spelen", aldus De Tijd van 16 juni 1971. "Bovendien wordt gezamenlijk het jaarlijkse volleybaltoernooi georganiseerd."
Nog geen jaar later leidde deze samenwerking ertoe dat de halve finalepoule van de Europacup heren in Amstelveen werd gespeeld. Eén van de vier deelnemers was AMJV met de finalepoule als inzet. In 1974 werd die finalepoule zelfs in Amstelveen gespeeld, waarmee de Bankrashal een heuse locatie voor topsport was geworden.
Dankzij het volleybal is de naam van de Bankrashal vereeuwigd in de Nederlandse sportgeschiedenis. In deze sporthal kwamen de Nederlandse volleybalmannen dagelijks bijeen voor hun trainingen, wat leidde tot olympisch zilver in 1992 en het goud in Atlanta. Speciaal daarvoor werd Arie Selinger in 1986 tot bondscoach benoemd. Tot en met 1992 had hij de leiding, waarna Joop Alberda het overnam.
De speciale aanpak werd het Bankrasmodel genoemd, waarbij alle aandacht voor het nationale team was en niet meer voor de competitie. De internationals werden daarvan zelfs geheel vrijgesteld. Topsport is uitgevonden om te winnen en om dat te bereiken moest alles wijken.
Die aanpak dient nog altijd als lichtend voorbeeld, want in aanloop naar de Spelen van 2016 bereidden de Nederlandse handbaldames zich op dezelfde intensieve manier voor – in hun geval op de HandbalAcademie op Papendal. Het woord 'bankrasmodel' werd daarbij weer in de mond genomen, met uiteindelijk de wereldtitel in december vorig jaar als eindresultaat.
Met goede herinneringen alleen is een sporthal niet te exploiteren. Begin 2011 leek sloop van de sporthal onafwendbaar, omdat de hal te oud was en het onderhoud daardoor steeds meer geld ging kosten. Amstelveen had er al afscheid van genomen totdat sportmarketeer Bob van Oosterhout van Triple Double in 2013 op zoek ging naar een geschikte locatie om zijn boek 'De Sportsponsors Top 100 Aller Tijden' te presenteren. Na een bezoek aan de Bankrashal wilde hij dat per se daar doen.
"Amstelveen wilde aanvankelijk niet", aldus Van Oosterhout, "maar het is toch gelukt." Het werd een heel bijzondere bijeenkomst, waarbij Ron Zwerver en Peter Blangé anekdotes vertelden over Selinger en zijn trainingen. Iedereen kreeg kippenvel, ook het college van B&W, dat de presentatie bijwoonde.” De gemeente besloot zelfs om de hal te sparen tot en met het eerste kwartaal van 2015. De Bankrashal was weer even open!
Na veel bestuurlijk getouwtrek werd de hal in het voorjaar van 2017 toch gesloopt. Achthonderd meter verderop staat inmiddels een nieuwe sporthal. De naam van de hal? De Nieuwe Bankrashal. De Nederlandse handbalsters trainen nog steeds op Papendal, net als de mannen. Het Bankrasmodel bestaat dus nog steeds, honderd kilometer ten oosten van Amstelveen.
Elke sport heeft rugnummers, maar zonder een naam zijn het slechts cijfers. In de rubriek Rugnummers duiken sporthistorici Jurryt van de Vooren en Micha Peters daarom wekelijks in bijzondere verhalen, prestaties en gebeurtenissen uit de sportgeschiedenis. Ook dit soort verhalen op maat voor je eigen sportorganisatie? Neem dan contact met Arko Sports Media voor de mogelijkheden.
