Tussen 1980 en 1998 stond priksleeën op het programma en dat had nog het meest weg van langebaanschaatsen. De sport werd ook beoefend op de 400­meterbaan, en er waren verschillende afstanden: 100, 500, 1.000 en 1.500 meter. "Het was inderdaad een beetje een kopie van schaatsen. En het waren ook de typische schaatslanden die succesvol waren", weet Gerda Stokkel, de meest succesvolle Nederlandse priksleester. In 1988 wordt ze op alle afstanden vierde. "De medailles gingen allemaal naar Noorwegen. Ik kan het ‘Heya Norge’, wat de fans constant riepen, niet meer horen."

ISU neemt het voortouw niet

Priksleeën verdwijnt na Nagano 1998 van het paralympisch programma, omdat er te weinig landen aan deelnemen. De kans dat langebaanschaatsen in de nabije toekomst aan het programma toegevoegd gaat worden, acht Rita van Driel, bestuurslid van het Internationaal Paralympisch Comité, klein. "In verschillende landen zijn er wel initiatieven om iets met schaatsen te doen, maar dat is heel divers", legt ze uit. "De een doet shorttrack, de ander kunstschaatsen en weer een ander langebaanschaatsen. En de ISU, de internationale schaatsunie, wil niet het voortouw nemen. Het moet van onderaf komen en dat is lastig, omdat iedereen het op zijn eigen manier doet."

Kunstschaatsen als toevoeging

Mocht het tóch zover komen, dan lijkt langebaanschaatsen niet de grootste kandidaat, denkt Van Driel. "Dat heeft te maken met de kosten", legt ze uit. "Tien jaar geleden kon alles, maar nu moeten de Spelen zo compact en goedkoop mogelijk. En voor langebaanschaatsen moet je een extra stadion huren. Dat kan niet. Dus wil je iets, dan moet je kijken naar wat je op het ijs van het ijshockeystadion kunt doen. Kunstschaatsen zou ik zelf een mooie toevoeging vinden. Het is anders dan wat er nu op de Winterspelen gebeurt: artistiek, een jurysport, vooral vrouwen doen het. Maar voor het zover is, moet de sport doorontwikkeld zijn. En dat zit er op dit moment niet in."

Conclusie: schaatsen op de Paralympische Spelen zit er voorlopig niet in. En langebaanschaatsen al helemaal niet. Van Driel: "Zelfs in Nederland hoor je nooit wat over langebaanwedstrijden voor schaatsers met een handicap. En als wij het als hét schaatsland al niet belangrijk vinden, wie dan wel?"

Foto: Calvin86 / Shutterstock.com

Dit is een fragment uit het boek ‘Van Rome tot Tokio – Zestig jaar Nederland op de Paralympische Spelen’. Dit complete naslagwerk vertelt in 544 pagina’s alles over de Nederlandse deelname aan 28 Paralympische Spelen. Lees meer over dit boek of bestel het boek met onderstaande button.